«Там сядзелі двое. Хлопцы пачалі дзяліцца інфармацыяй аб маім жыцьці за апошні год, кантактах, паездках, дзейнасьці, учынках і нават асабістым жыцьці. Яны прапанавалі мне заняць пасаду на новай рабоце, наладжваць сваё жыцьцё, нават выбіць „блёк" (жыльлё ў панэльным доме), але пры гэтым працягваць займацца грамадзкай (не радыкальнай) дзейнасьцю. Наўзамен чэкісты прапанавалі быць зь імі на „кантакце", распавядаць пра новыя моладзевыя рухі (якія могуць зьявіцца ў Берасьці), „зьліваць" (калі я прамовіў гэтае слова, хлопцы сказалі што я ня так іх зразумеў) прыезд у Беларусь украінскіх знаёмых, ды шмат чаго яшчэ».

Паводле Скрабца, супрацоўнікі спэцслужбаў прапанавалі падпісаць паперу, што ён добраахвотна пагаджаецца быць сакрэтным супрацоўнікам беларускага КДБ.

«Натуральна, я ўстаў з зэдліка, узяў свае дакумэнты са стала ды сказаў: Sorry ребята, но я такого делать не могу. І выйшаў... — распавядае Скрабец.  — Перакурыўшы, павярнуўся да дырэктара, адкуль ужо выходзілі гэтыя двое. Кіраўніку паведаміў, што супрацоўнічаць я адмаўляюся».

Падобныя выпадкі вярбоўкі грамадзкіх актывістаў і журналістаў у Беларусі ня рэдкасьць. У 2011 годзе ў Варшаве адбылася прэсавая канфэрэнцыя актывістаў сацыяльных сетак, дзе яны расказалі пра тое, як іх вербаваў беларускі КДБ.